I'm Padmé #2

Padmé

Mój ( to znaczy ten który dał mi Sojusz Rebeliantów) statek. Statek to nie całkiem był. Był to myśliwiec X-Wing. Nie przepadam za tym myśliwcem, ale na cóż, tylko taki mogli mi dać Sojusz Rebeliantów. Wolałam zostać na czwartym księżycu Yavi, ale wicekról Bali Organa chce żeby przeleciała na Alderaan. I dlatego siedzę w tym ciasnym X-Wingu. Błąkam się nim po galaktyce od dwóch dni na Alderaan. Od tych przeklętych  dwóch dni w X-wingu, powracam myślami w przeszłość. Kiedy to Anakin nie stał się Darthem Vaderem.

-Zaczęłam chyba lubić cię X-wingu.- pomyślałam.

Prawą ręką zaczęłam szukać mojego miecza świetlnego, był tam gdzie był zawsze. Wisiał obok prawego uda. Rycerzem Jedi jestem od nie całych 5 lat, a czuję się jak bym była nim 100 lat. Ale to nie możliwe, Republica nie istnieje już 19 lat i powstało Imperium. A jeszcze pamiętam jak by to było wczoraj, kiedy widziałam Anakina po 10 latach. Był wtedy padwanem Jedi, a ja panią senator. Miał mnie chronić i zabrać na Naboo, a Obi-Wan miał znaleźć  mojego zabójce. 

-Pip!!! Pip!!! Alarm!!!- czerwone światełko zaświeciło się obok mojego siedzenia. To znaczy tracze zasilanie. Ręce mocno ścisnęłam na konsoli.

- Moc!!!-krzyknęłam. Przecież jestem Rycerzem Jedi, muszę użyć mocy!!! Jeszcze pamiętam, że nie widziałam tej planety przed sobą. Wleciałam w przestrzeń planety. X-wing był prawie cały z ognia. Wszystko miałam przed oczami. Bitwę o Naboo, ślub z Anakinem, narodziny moich dzieci i twarz mojej córki Lei. I nagle zapadła ciemność.

                                    Luke

                                        

Przeciskałem się przez tłum farmerów. Kiedy już dostałem się do  miejsca wydarzenia. Widziałem tam trzy postacie klecące, był jedną z tych trzech osób mój wuj Owen, a dwóch innych byli to farmerzy zaprzyjaźnionych z moim wujem.

-Wujku Owenie!!!-krzyknąłem.

- Luke!!! Co ty tu do diabła robisz!!!?- spytał wkurzony wujek Owen.

- Ciocia Beru, kazała mi tu przyjechać żeby zobaczyć kto jest tą osobą która prowadziła myśliwiec.

Wujek Owen wstał i pod nius osobę leżąco na ziemi.

- Zawieź ją do ciotki i niech się nią zajmie. Ale to migiem!!!-powiedział wujek Owen.

-Dlaczego wujek nazwał osobę raną po wypadku ,,ją'' i ,,nią''?-pomyślałem.

Doszem do mojego pojazdu położyłem tą osobę na miejscach z tyłu.

- Teraz mogę się przyjedz tej osobie-powiedziałem sam do siebie. 

Tym pilotem była kobieta, była przecudnie piękna. Rysy twarzy miała bardzo znajome. Kosmyk ciemno brązowych włosów spad na jej oczy. Moja ręka już dotykała jej włosów. Kiedy przypomniało mi się słowa wujka Owena, że mam zawiedź ją do cioci Beru i to migiem. Usiadłem na miejsce kierowcy. Spojrzałem ostatni raz na nieprzytomną kobietę i odpaliłem silnik mojego pojazdu i ruszyłem w stronę domu.

Łapcie drugi rozdział, miał być w piątek, ale dodałam dziś. Powiem tak pierwszy,drugi i trzeci rozdział miałam wcześniej napisany na komputerze. A wybawcie za moją ortografie. Miłego czytania!